Španiji vraćene kovanice vredne 500 miliona dolara

Španiji su vraćene kolonijalne srebrne i zlatne kovanice procenjene vrednosti oko 500 miliona dolara. Španski brod Nuestra Senora de la Mercedes je prevozio oko 600 hiljada srebrnog i zlatnog kolonijalnog novca, kada je 5. oktobra 1804. godine potopljen u pomorskoj bici 100 milja zapadno od moreuza na Gibraltaru protiv Britanske mornarice. Većinu kovanica je pronašla ekspedicija Odyssey Marine Exploration 2007. godine. Od trenutka otkrića blaga, vlada Španije i Odyssey Marine Exploration su imali otvoreno neslaganje oko pitanja vlasništva. Nakon pet godina suđenja, američki sudija za prekršaje je konačno naložio kompaniji Odyssey Marine da otkriveno blago predaju španskim zvaničnicima. Otkrivene kovanice su uglavnom iz 18. Veka, kovane do 1804. Godine, do trenutka potapanja broda. Sve kovanice su španske, a najveći deo je otkovan u kovnici u Limi. Pri potapanju broda je poginulo oko 250 mornara i ovo potapanje je prouzrokovalo da Španija objavi rat Engleskoj. Nakon otkrića ovog blaga, pojavilo se nekoliko pretendenata na vlasništvo. Dve Peruanske vlade, kao i potomci 25 španskih mornara je na sudu pokušalo da dokaže da blago pripada njima. Španski zvaničnici planiraju da blago doniraju različitim muzejima, gde će kovanice biti istražene, a zatim i izložene.
Prevod članka Jaime Hernandeza

Srpski srednjevekovni novac – kralj Stefan Radoslav

Kralj Stefan Radoslav je bio najstariji sin kralja Stefana Prvovenčanog. Po majci, vizantijskoj princezi Evdokiji, je bio u srodstvu sa carskom porodicom Duka, što je naglašavao u potpisu na svojim poveljama i na novcu koji je kovao. Kompletnu spoljnu politiku je bazirao na vezama sa tastom, epirskim despotom, kasnije carem, Teodorom Anđelom. Nakon bitke na Klokotnici, gde je Teodor Anđel doživeo težak poraz od bugarskog cara Jovana II Asena, kralj Stefan Radoslav ostaje bez moćnog zaštitnika. Srpska vlastela ga uskoro zbacuje sa vlasti, a presto preuzima njegov brat Vladislav. Radoslav napušta Srbiju, odlazi najpre u Dubrovnik, a zatim i u Drač, gde pokušava da pronađe saveznike za svoj povratak na srpski presto, ali pošto mu to ne polazi za rukom, vraća se u Srbiju gde se zamonašio i povukao iz aktivnog političkog života.
Kralj Radoslav je prvi srpski vladar koji je kovao novac. Po tadašnjim shvatanjima pravo na kovanje novca imao je samo car, i kovali su ga samo pretedenti na vizantijski presto – epirski, nikejski i bugarski car. Radoslav nije imao ni vojnu, a ni ekonomsku snagu da bi postao vizantijski car, a jedino po čemu se isticao među pretendentima je bilo njegovo poreklo – poslednji vizantijski car mu je bio deda.
Novac je kovao u srebru i bakru, po ugledu na vizantijski novac, tekstovi su na grčkom jeziku, a najviše podseća na novac Teodora Anđela. Zbog sličnosti sa novcem Teodora Anđela neki numizmatičari su pretpostavljali da je ovaj novac kovan u Solunu. Međutim, iskopavanjima u Rasu je pronađena kovnica u kojoj su se nalazili kalup, materijal za kovanje novca, kao i nekoliko novčića koji su bili otkovani samo sa jedne strane. Novac je čankast, tekst na novcu je Stefan kralj Duka, a poznata su četiri tipa novca (jedan kovan u srebru, tri u bronzi). Ukupno je poznato oko 100 novčića, od kojih se najveći deo nalazi u Narodnom muzeju u Beogradu.
Kovanja kralja Radoslava nisu imala uticaja na razvoj kasnijeg novčarstva na teritoriji Srbije.

Kovani novac kralja Edvarda VIII

Kolekcionari su u mogućnosti da sakupljaju novčiće sa likom svih britanskih vladara još od Vilijama Osvajača (1066) do danas. Neki starije vrste novca nisu najbolje očuvane, tako da se likovi vladara ne vide najbolje, ali se sa sigurnošću može utvrditi da su kovani za vreme vladavine određene osobe, i da lik na novčiću predstavlja određenog vladara. Najveći izazov za kolekcionare novčića sa portretom britanskih vladara je, verovali ili ne, nabaviti ne srednjevekovni novčić, već novčić vladara iz dvadesetog veka. Radi se o kovanjima Edvarda VIII. Kralj Džordž VI je umro 20. januara 1936. godine. Tradicija britanske numizmatike je da se u toku cele godine nastave kovanja sa njegovim portretom, a da se za sledeću godinu pripreme planovi za kovanja sa portretom njegovog naslednika. Priča o Edvardu VIII je verovatno poznata većini numizmatičara. On je bio najstariji sin Džordža VI i po pravu primogeniture je trebalo da bude krunisan kao sledeći kralj. Međutim, Edvard nije bio idealan kandidat za kralja. Imao je dosta problema, a najveći je verovatno bio veza sa dvaput razvedenom amerikankom Volis Simpson. Političke intrige su se nastavile tokom cele 1936. godine, i Edvard zbog toga nije zvanično krunisan. 10. decembra 1936. godine je abdicirao, u korist svog mlađeg brata Džordža VI, kako bi mogao da stupi u brak sa Volis Simpson. Njegova abdikacija je za širu javnost bila iznenađenje. Pred numizmatičarima se postavila dilema: kako sakupljati novčiće kralja koji to nikad nije bio?
Savetodavni komitet Kraljevske Kovnice novca je na svojoj sednici 10. februara 1936. godine izabrao nekrunisani portret Edvarda VIII, kao predlog za novo kovanje. Edvard je trebalo da odobri ovo rešenje. Međutim, iako je tradicija nalagala da portret gleda u suprotnu stranu od prethodnika, Edvard se nije složio da njegov portret gleda u levo, jer je to njegova lošija strana lica. U planu je bio i nov dizajn kovanice od tri penija, koji je kasnije iskoristio njegov naslednik Džordž VI. Ta kovanica je bila izrađena od legure nikla i bronze, za razliku od iste nominale kralja Džordža V, koja je bila od srebra, ali je brzo bila prihvaćena i postala popularnija od stare.
Numizmatičari koji žele da u svojoj kolekciji imaju novčić sa likom Edvarda VIII će se brzo razočarati. Set iz 1937. godine u proof tehnici nije izdat. Njegov portret se ne nalazi na kovanicama od jedne krune, pola krune, florinu, škotskom šilingu, šest i tri penija. Kovanice od penija, pola penija i fartinga nisu izdate 1937. godine. Veoma retko se na aukcijama pojave suvereni, pola krune i šest penija. Ukoliko imate dovoljno novca, možete ih nabaviti, imajući u vidu da ih britanska vlada nije zaplenila, kao što je slučaj sa nekim problematičnim američkim novčićima. Neki srećnici su našli apoen od tri penija iz 1937. godine, koji su se nekako našli u cirkulaciji u malim količinama. To su verovatno jedini britanski novčići Edvarda VIII koji su dostupni kolekcionarima. Ali, ni oni nisu jeftini. Postoji i nekoliko fantazijskih izdanja sa likom kralja Džordža VIII, ali oni i nisu pravi novac.
1936. godine su u Britanskoj Istočnoj Africi, Britanskoj Zapadnoj Africi, Fidžiju, Novoj Gvineji i najmanje dve države u Britanskoj Indiji kovani novčići u ime Edvarda VIII. Svaki od tih novčića nosi ime nekrunisanog kralja, ali ni jedan od njih nema portret vladara. Ti novčići se mogu naći na tržištu po pristupačnim cenama.
Edvard VIII je enigma za modernu istoriju. Kao i njegov kovani novac.